To ξενύχτι χθες ήταν οριακό. Ετσι το πρωί αποφάσισα να κοιμηθώ λίγο παραπάνω και να απολαύσω την πισίνα του Ammos όπως και την παραλία μπροστά που είναι ένα όνειρο. Τα Μαγαζιά είναι μία πολύ γραφική “γειτονιά” με ξενοδοχεία, σπιτάκια, καφενεία..
Οι υπόλοιποι πήγαν βόλτα στην πόλη και συγκεκριμένα επισκέφτηκαν το συγκλονιστικό μουσείο Μάνου Φαλτάϊτς που ιδρύθηκε το 1964.
Είναι από τα πρώτα τοπικά Ιστορικά – Λαογραφικά Μουσεία της Ελλάδας. Δημιουργήθηκε για να σωθεί η Σκυριανή παραδοσιακή κληρονομιά και για να περάσει στον Πανελλήνιο Χώρο το μήνυμα πως το Παρόν και το Μέλλον πρέπει να στερεώνονται στην Παράδοση. Και αυτό κάνει πολύ καλά και θα το επισκεφτώ την επόμενη φορά που θα πάω οπωσδήποτε.
Πριν φύγουμε πήγαμε στον περίφημο Άγιο Πέτρο! Μια παραδεισένια φάρμα σε μία περιοχή στο δάσος γεμάτη παραλίες για κάμπερς. Εκεί ξεδιπλώνεται ο κόσμος της παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας , με τις καλύτερες τοπικές σπεσιαλιτέ- δηλαδή κατσικάκι σε όλες τις βερσιόν βλέπε παϊδάκια, σούβλα, λεμονάτο, κοκκινιστό κλπ κλπ. Όλα ντόπια δικά τους όπως και τα εξαιρετικά τυριά, οι θεϊκές πατάτες τηγανητές και ένα sublime φινάλε με ρυζόγαλο. Ο κόσμος της παραδοσιακής Σκυριανής κουζίνας αποκαλύπτεται σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με τα καλύτερα τοπικά προϊόντα που η οικογένεια Μαυρίκου, με αγάπη και μεράκι ετοίμασε για όλους εμάς. Δεν έφταναν όλα αυτά μας έκαναν δώρο και τυριά και μπιζού τροχάδια να φοράμε στο λαιμό..
Δεν έχω λόγια για τη Σκύρο. Θα επανέλθω δριμύτατη. Εκτός από τη φοβερή οργάνωση των δαιμόνιων Βασίλη Καλλίδη και του δημάρχου Μίλτου Χατζηγιαννάκη πρέπει να πω, πως σε αυτό το νησί ένιωσα μία ασφάλεια που έχω πάρα πολλά χρόνια να νιώσω στη χώρα της. Πραγματικά τους ζηλεύω που ζουν και δουλεύουν και εξελίσουν αυτόν τον παράδεισο που μοσχομυρίζει θυμάρι. Το μέλι που φέραμε πίσω είναι απερίγραπτο. Όπως και οι αναμνήσεις. We will be back!
