Τριήμερο αστραπή στην πρωτεύουσα της Αιγύπτου, τη μεγαλύτερη πόλη της Αφρικής.
Γιατί ένα τριήμερο στο Κάιρο των 20.000.000 κατοίκων αστραπή είναι.Κάιρο ή Αλ-Καχίρα, κατά λέξη σημαίνει «Κατακτητής» ή «Νικητής» Ίσα ίσα προλαβαίνεις να δεις τις πυραμίδες της Γκίζα και το μουσείο – που βρίσκεται σε φάση μετακόμισης αφού του χρόνου ανοίγει το συγκλονιστικότερο και μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου δίπλα στις πυραμίδες.
Με το που φτάνεις όταν προσγειώνεσαι στο μια χαρά αεροδρόμιο του Καϊρου καταλαβαίνεις πως βρίσκεσαι στην έρημο. Φαντάζομαι αν είσαι Σουηδός ή κάτοικος κάποιας πολιτισμένης χώρας μπορεί να πάθεις και σοκ με την ασχήμια.
Γιατί ως Αθηναίος κατεβαίνεις στην αδελφή πόλη της αγαπημένης σου Αθήνας, που είναι σαν ένα καλό προάστιο του Καϊρου. Με τα εγκαταλελειμμένα κτίρια, τα σκουπίδια, τις πατημένες τσίχλες, τα σπασμένα πεζοδρόμια και άλλα τέρατα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά αλλά πλέον δεν τα παρατηρούμε (καλά είχε πει ο Μπακογιάννης πριν βγει δήμαρχος πως η Αθήνα αντί για νέο Βερολίνο είναι το νέο Κάιρο- το νέο Κάιρο βέβαια υπάρχει εκεί και είναι μία νέα ασφαλής γειτονιά για καλό κόσμο κοντά στο αεροδρόμιο τους).
Μία διαφορά μας είναι πως εκείνοι έχουν ελάχιστα φανάρια και όλα ανεξαιρέτως τα αυτοκίνητα τους είναι γδαρμένα αλλά δεν τρέχουν, δεν βρίζονται και δεν υπάρχει αυτό το λεφούσι από παπάκια παντού. Οδηγάς σαν να παίζεις συγκρουόμενα με παιδάκια. Καμία Νέα Υόρκη: η πόλη αυτή δεν κοιμάται ποτέ! Είναι στο πόδι 24 ώρες το 24ωρο. Όποια ώρα και να βγεις έχει κόσμο!
Στο Κάιρο υπάρχει πάντα ένα “αλλά”. Είναι βρώμικα λες αλλά οι τουαλέτες, τα μαγαζιά και τα εστιατόρια που πήγαμε έλαμπαν. Ακόμα και οι δημόσιες τουαλέτες στις πυραμίδες όπου σε κυνηγάει η κυρία που καθαρίζει να σου δώσει χαρτί. Δεν έχει φανάρια αλλά δεν βρίζονται στους δρόμους και δεν έχουν κρυφό πόθο – όπως εδώ- να σε πατήσουν. Είναι φτωχοί αλλά στο δρόμο δεν νιώθεις ανασφάλεια.΄Έχει τρομερό security παντού αλλά δεν φοβάσαι. Έχει κίνηση αλλά φτάνεις χωρίς νεύρα στον προορισμό σου. Τα κτίρια φαίνονται χάλια απέξω αλλά είναι πολύ καλύτερα μέσα.
Το σίγουρο είναι πως τα ξενοδοχεία τους είναι συγκλονιστικά, όπως και η κουζίνα τους. 
Επίσης, μην φοβάσαι, δεν θα δηλητηριαστείς. Πλύνε τα δόντια σου σαν άνθρωπος. Στα καλά μέρη τρως τα πάντα άφοβα. Όπως και στη χώρα σου. Τρεις δηλητηριάσεις έχω πάθει στη ζωή μου, μία στη Μακρινίτσα, μία στη Megeve και άλλη μία στη Μύκονο. Όσοι ζήσατε τις εποχές του βρώμικου νερού στη Μύκονο ξέρετε να προστατευτείτε στο Κάιρο.
Στις τρεις μέρες, δεν προλάβαμε να δούμε πολλά αλλά απολαύσαμε τα συγκλονιστικά ευρήματα του μουσείου, τις περίφημες μούμιες, τους θησαυρούς του Τουταγχαμόν – συγκλονιστικός ο ξεναγός μας Μοχάμεντ που μιλούσε εκπληκτικά ελληνικά και μας εξιστόρησε τα πάντα λες και βλέπαμε ταινία.
Για εμάς τις γυναίκες η θέση της Αιγύπτιας συζύγου των Φαραώ που κάθεται πανέμορφη και αγέρωχη δίπλα του και τον προστατεύει με το χέρι τρυφερά πίσω από την πλάτη του είναι άκρως συγκινητική.
O ξεναγός μας Μοχάμεντ
Οι πυραμίδες είναι όσο συγκλονιστικές φαίνονται. Kαι παραπάνω. Το ίδιο και η Σφίγγα. Περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ με λάιβ μουσική και χορό της κοιλιάς σε υπέροχο εστιατόριο πάνω στο Νείλο. Τα τραγούδια τους εκατό φορές καλύτερα από τα δικά μας τα γιαλατζί κλεμμένα από εκείνους μπουζουκοτράγουδα. Τα πάντα έχουν ένα ρετρό και familiar αέρα.
Την παράσταση στο λάιβ φυσικά έκλεψε ο Γιώργος Ντάβλας, αρχηγός του γκρουπ και ειδικός στην ιστορία της αρχαίας Αιγύπτου – διέκοπτε και έκοβε και έραβε μαζί με τον ξεναγό μας.
Επισκεφτήκαμε και ένα υπέροχο μαγαζί, σαν σπίτι που έχει τα πάντα, το Maison 69, στη σικάτη περιοχή του Καϊρου το Ζαμάλεκ. Εκεί μας πήγε ο Γιώργος Καλογεράκης, της Mat Fashion που διοργάνωσε το ταξίδι και ευχαριστούμε θερμά- και που δίνει ρούχα εκεί και παντού στον κόσμο με τεράστια επιτυχία 30 χρόνια τώρα. Eιδικά τώρα με τη φόρα του body positivity και την απενοχοποίηση της καμπύλης όσο μεγάλης και αν είναι σαρώνει! Tην επόμενη γνωρίσαμε τη Shahira Salem, μία άλλη πελάτισσα του δημοφιλέστατου brand, με μπουτίκ σε όλα τα σωστά μέρη της Αιγύπτου, που μου εξήγησε όλα τα ντεσού της ζωής της πόλης και των jet set παραθαλάσσιων resorts της Αιγύπτου. Δώσαμε ραντεβού για να πάμε και πριβέ κρουαζιέρα στο Νείλο. Επόμενη στάση η El Gouna και το Εl Alamein. Περάσαμε υπέροχα και αν θέλετε να πάτε ψάξτε ιντερνετικά το εξαιρετικό γραφείο mideast travel και οργανωθείτε!
Last but not least, αυτό που με μάγεψε στην Αίγυπτο και που είναι και ο μεγαλύτερος λόγος για να επιστρέψω είναι οι άνθρωποι. Οι Αιγύπτιοι δεν είναι άραβες ούτε βεδουίνοι. Είναι οι μακρινοί μας συγγενείς στο νότο. Που ζουν ένα αντίστοιχο -ή μάλλον αρκετά χειρότερο- reversal of fortune. Ευγενείς, υπομονετικοί, ζεστοί και με χιούμορ. Δεν γκρινιάζουν και αγαπάνε τον τόπο τους χωρίς μεγάλα λόγια και θεατρινισμούς. Ζουν σε πλήρη αρμονία μέσα στην αναρχία κάνοντας σε να αναρωτιέσαι φεύγοντας, αν τελικά εσύ κάνεις κάτι λάθος και αγχώνεσαι για τα πάντα τόσο πολύ.
Shahira Salem, Μαίρη Αυγερινοπούλου, Δημήτρης Λυμπερόπουλος, Φαίη Μπέη, Γωγώ Αυγερινοπούλου, Χριστίνα Πολίτη, Δημήτρης Στρωτός, Γιάννης Διγενάκης, Αναστάσης Δαφνής, Κώστας Σπυρόπουλος
Γιώργος Ντάβλας, Γωγώ Αυγερινοπούλου, Μαίρη Αυγερινοπούλου, Κώστας Σπυρόπουλος, Αναστάσης Δαφνής, Δημήτρης Λυμπερόπουλος, Γιάννης Διγενάκης, Μοχάμεντ, Γιώργος Καλογεράκης, Χριστίνα Πολίτη, Φαίη Μπέη
Shahira Salem, Γωγώ Αυγερινοπούλου
Για φινάλε ένα σουξέ που σου φτιάχνει τη διάθεση!