Πες μου τι τρως να σου πω ποια είσαι. Iσχύει. Μάλλον ψυχώ είμαι.. 4 και μισή να τρως αβγά με στάκα σε κρητική ταβέρνα στο Παλαιό Φάληρο μόνο με την Άννα Βίσση μπορεί να σου συμβεί. Πέρασα μία μέρα όπου όλη η ελληνική κουζίνα πέρασε από το στομάχι μου. Πετάχτηκα στη Μύκονο με σχεδόν κανονικό διακτινισμό όπου είδα τους κολλητούς μου από το Λονδίνο που είχαν επέτειο γάμου. Παράλληλα μου έκανε και ανταύγειες ο ένας γιατί τυχαίνει ο κομμωτής μου και για να πιάσουν πιο γρήγορα έκανα μία βουτιά περιμένοντας.
Τα παιδιά δεν είχαν δοκιμάσει αχινό, αβγοτάραχα και λοιπά ντελικατέσεν. Έτσι πήγαμε στο Jackie O, φάγαμε ό,τι βγάζει η θάλασσα και ένα κιλό ταραμοσαλάτα και ψάρια και ξανά μανά ταραμοσαλάτα… Βάλε και τα κρασιά.. πέρασε η μέρα.. άντε πίσω στην Αθήνα και κατευθείαν στο Βεάκειο όπου η Άννα Βίσση έκανε σαρωτικό φινάλε στην περιοδεία της.
Άντε και μια βόλτα στο Island στην Αθηναϊκή Ριβιέρα για πυροτεχνήματα και Βασίλη Τσιλιχρήστο – πολύ r n b βρε παιδί μου– γιατί το φεγγάρι ήταν άκρως εντυπωσιακό και ένα τσίμπημα με rolls και σασίμια τάκα τάκα και μετά στο δρόμο μας ήταν άντε και για ένα ατελείωτο τσιμπούσι μέχρι το πρωί στο Μικιό με ρακιές και απάκι και λουκάνικα πικάντικα και φινάλε μυζηθρόπιτες με μέλι και γλυκά του κουταλιού. Πώς δεν μας μπουγέλωσαν οι γείτονες από πάνω από τα γέλια.
Ξύπνησα με τρομερές τύψεις και ένα ένοχο στομάχι. Παράλληλα η Άννα που με ζυγίζει με το μάτι όλο με στέλνει σε διαιτολόγους και μετά μου παραγγέλνει λουκουμάδες. Στους λουκουμάδες είμαι πάντα μέσα! Και όπως είπε και ο Επίκουρος, θα πρέπει να βρούμε με ποιον θα φάμε και θα πιούμε, πριν βρούμε τι θα φάμε και θα πιούμε.
