Η αγαπημένη μου διαδρομή  για περπάτημα στη Μύκονο είναι αυτή από το Μοροέργο της Φτελιάς που είναι το σπίτι μας, μέχρι το χωριό της Άνω Μεράς με τα πόδια. Με ανακουφιστική«εμμονή» στον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής, η Άνω Μερά, το μοναδικό χωριό της Μυκόνου, βρίσκεται στον αντίποδα της κοσμοπολίτικης και πολύβουης Χώρας. Δεν έχει ταίρι, αφού δεν υπάρχει Κάτω Μερά. Αφού χαζέψουμε την ομορφιά της Φτελιάς στα δεξιά μας – που κάποτε ήταν μόνο για τους σέρφερς και τώρα κρατάει τα σκήπτρα ως απόλυτο hot spot για μπάνιο- και περάσουμε το βυζαντινό κάστρο κάνουμε στάση απαραίτητα στον Άγιο Βλάσσιο για κεράκι.

Δίπλα έχει ένα μεγάλο περιστερεώνα και ένα ιδιότυπο προϊστορικό ταφικό μνημείο, αποτελούμενο από ένα μεγάλο γρανιτόλιθο που υψώνεται 3μ. Λίγο πιο κάτω η γυναικεία μονή του 18ου αιώνα, τυπικό δείγμα μοναστηριακής αρχιτεκτονικής των Κυκλάδων οφείλει το όνομά της στον ομώνυμο γειτονικό λόφο (“Παλιόκαστρο”) που στέφεται από μεσαιωνικό κάστρο (αρχαίο Βυζαντινό και στη συνέχεια ανακαινισμένο από τους Γκίζι) . Είναι θεμελιωμένο επάνω σε εμφανή λείψανα αρχαίας οχύρωσης και έχει φραγκόσυκα παντού. Ο Γιώργος Μπαλτάς πήρε σοβαρά το trekking όπως βλέπετε από την αθλητική αμφίεση.

Στην περιοχή μας, τέλος πάντων, αναγνωρίζεται η μια από τις δυο αρχαίες πόλεις της Μυκόνου.

Φτάνοντας στην Άνω Μερά έχουν φτιάξει συμπαθητική καφενεία και παντοπωλεία. Επίσης χουρέι υπάρχει και ATM και το καλύτερο φαρμακείο έβερ.

Κρι Κρι για φινάλε!

Πρόκειται για το μοναδικό χωριό του νησιού, καθώς για τους ντόπιους η λέξη έχει την έννοια μιας αυτόνομης κατοικίας δίπλα σε ένα χωράφι, από το οποίο ο ιδιοκτήτης εξασφαλίζει νερό και γεωργικά προϊόντα. Κατά το παρελθόν, όσοι μετακινούνταν -με τα γαϊδούρια- έλεγαν «ανεβαίνω» στην Άνω Μερά, ενώ ακόμα και σήμερα οι οδηγοί ταξί χρησιμοποιούν τη φράση «πάω Πάνω», όταν κατευθύνονται προς τα εκεί. Tα βράδια τα περνάμε στην κεντρική πλατεία, πεζοδρομημένη το 2001 ευτυχώς για τα παιδιά που παίζουν ανενόχλητα. Γύρω της συγκεντρώνονται παραδοσιακά καφενεία και ταβέρνες και κάθε χρόνο παλεύουμε να βρούμε το καλύτερο. Παράδεισος για τους λάτρεις της σούβλας και της ψησταριάς!

Ακριβώς μπροστά στην πλατεία, την προσοχή μας πάντα τραβάει η ολόλευκη μονή της Παναγιάς της Τουρλιανής.

Σύμφωνα με την παράδοση πήρε το όνομά της από τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τουρλιανής, φιλοτεχνημένη από τον ευαγγελιστή Λουκά. Η τελευταία βρέθηκε να επιπλέει στην παραλία του Τούρλου, κοντά στη Χώρα, στις αρχές του 16ου αι. Τώρα το πώς κατέληξε στην Άνω Μερά, λένε, πως ήταν εξαιτίας των πειρατών. Ήταν τότε που σκόρπιζαν τον τρόμο στα νησιά, λεηλατώντας τις περιουσίες των κατοίκων τους, κι έτσι οι Μυκονιάτες αναγκάστηκαν να μεταφέρουν αυτό το ιερό κειμήλιο στον οικισμό, για να μην είναι ορατό από θαλάσσης. Εν έτει 1547, δύο Παριανοί μοναχοί που κατέφυγαν στη Μύκονο ίδρυσαν την πρώτη εκκλησία και τα κελιά. Ωστόσο, αυτό που έμεινε χαραγμένο με ανεξίτηλα χρώματα στα τεφτέρια της ιστορίας ήταν το όνομα του δραστήριου ηγούμενου Ιγνάτιου Μπάσουλα, αφού υπήρξε μεγάλος ευεργέτης της μονής. Συγκεκριμένα, το 1767 του επιβλήθηκε να αποσυρθεί στο μοναστήρι της Παναγίας της Τουρλιανής και να αναλάβει την ανακαίνισή του, προκειμένου να μην τον αφορίσει το Πατριαρχείο, μιας και είχε συλλειτουργήσει με τον πάπα στη Φλωρεντία. Το κτίσμα ανεγέρθηκε με χρήματα της προσωπικής του περιουσίας με τη συνδρομή των Ανωμεριτών, ενώ από το ίδιο «ταμείο» πληρώθηκαν και τα εντυπωσιακά ξυλόγλυπτα των Φλωρεντινών τεχνιτών.

Σήμερα η Παναγιά η Τουρλιανή, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του χωριού αλλά και ολόκληρης της Μυκόνου. Μάλιστα, τα τελευταία δύο χρόνια λειτουργεί αναδιαμορφωμένο το Εκκλησιαστικό Μουσείο, όπου έχουν συγκεντρωθεί κειμήλια από τον 17ο αι., άμφια, εικόνες, χειρόγραφα κ.λπ. Το καλοκαίρι είναι επισκέψιμο 10:00-13:00 και 15:00-19:00 (τηλ. 22890 71249, 71346).

Μία βόλτα προς τα  Πάνω θα σας κάνει να επαναπροσδιορίσετε τα δεδομένα σας για το νησί – όποια και να είναι αυτά. Με καλό φαγητό στις ανωμερίτικες ψησταριές της πλακοστρωμένης πλατείας και μπάνιο στις νότιες παραλίες, θα ξεφύγετε για λίγο από τους έντονους ρυθμούς της Χώρας… Θα έχετε ζήσει σε μια «άλλη» Μύκονο, αυτή που ζούμε εμείς που κυριολεκτικά πατάμε σπάνια το πόδι μας σε χώρες και ψαρρούδες πάσχοντας από αγοραφοβία..

To καλοκαίρι συνεχίζεται μέχρι September 11..

Ένα από τα καλύτερα δώρα που έκανα στον εαυτό μου ήταν το να μάθω ισπανικά. Μόνη μου γράφτηκα στο Instituto Cervantes, τότε κάτω από το σπίτι μου στη Σκουφά γύρω στα 14 και ακόμα συνεχίζω στο Instituto Cervantes , τώρα δίπλα πάλι στο σπίτι μου στο συγκλονιστικό κτίριο της Μητροπόλεως, που ανήκει στην οικογένεια Μπαρμπαλιά. Όλα αυτά για να αναμεταδώσω με ακόμα περισσότερη συγκίνηση αυτό που νιώσαμε όλοι στη συναυλία της μεγάλης ντίβας Luz Casal, στο κατάμεστο Ηρώδειο.

Η λατρεία που της αναμεταδώσαμε φάνηκε από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε με το συμβολικό και για τα τόσα κοινά που έχουμε με τους Ισπανούς νέο της τραγούδι «Almas gemelas» -αδελφές ψυχές. Φαντάζομαι τη συγκίνησή της να τραγουδάει σε αυτό το χώρο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συγκίνηση που μου είχε περιγράψει η Shirley Bassey τότε που μας είχε ξεσηκώσει – πρέπει να ήταν το 1990. Εκεί περίπου και ένα χρόνο πριν από το μεγάλο διεθνές μπαμ της με τις ταινίες του Αλμοδοβάρ αγάπησα τη Luz Casal. Πριν την απόλυτη αποθέωσή της με τα «Ψηλά Τακούνια», με το «No me importa nada” που έχει παιχνιδιάρικα λόγια για τα γκομενικά με τα οποία ταυτίζομαι ακόμα.

Φυσικά και το είπε , αμέσως μετά το υπέροχο «Entre mis Recuerdos”, αφού έβαλε τις γυναίκες να δώσουν το παρόν φωνάζοντας. Μετά μας έβαλε και να τραγουδήσουμε μαζί της για μία υπέροχη ημέρα που έρχεται με το “Un Nuevο Dia Brillara” , ένα συμβολικό τραγούδι για εκείνη που έχει δώσει δύο μάχες με τον καρκίνο από το 2007 και δε νικήθηκε αφού δε σταμάτησε ποτέ να τραγουδάει.  O κοσμος ξεσηκώθηκε φυσικά με το «Piensa en Mi”, το “Un ano de amor” αλλά και το «Νο, no y no» ένα κλασικό μπολέρο-τσατσά που το έσκισε κυριολεκτικά. Τραγούδησε πορτογαλικά, γαλλικά μέχρι και ελληνικά – Θεοδωράκη. Αλλά σαν τα δικά της τίποτα! Κάγκελο η τρίχα των θεατών.

Selfie με τον über μεσίτη Γιάννη Πλουμή του οποίου το “μάτι” αφανίστηκε με την καλή ενέργεια της Luz Casal. Γιατί Luz σημαίνει φως.

Κάτω με το Νίκο Λάσκαρη από τη συναυλία της στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης όπου επίσης μάγεψε.

Ανοιξη και φθινόπωρο γίνονται οι απόλυτες μπαρότσαρκες. Πουθενά δεν πέφτει καρφίτσα. Από την Παρασκευή μέχρι χθες ήπια από τα χειρότερα έως και καλύτερα ποτήρια κρασί. Στα αρνητικά το φριχτό sound system -με παλιοηχεία και οξύ κακό ήχο πάνω από το κεφάλι σου- σχεδόν σε όλα όπου ουρλιάζεις στην παρέα σου που κάθεται στο μισό μέτρο και η έλειψη ωραίων φυστικακίων τα οποία αντικαθιστούν τα παχυντικά αλατισμένα φτηνοκρακεράκια. Γκρινιάζω γιατί όσο πίνω τόσο θέλω να τρώω – και δεν αντέχω πια τα σκουπίδια. Ας κάνω και ένα namedropping στα θετικά.

Ωραίο το Gin Joint όπου συναντήθηκα με σπέσιαλ φίλους και κάτσαμε αρκετή ώρα μέχρι να καταλήξουμε στην πλατεία Αγίας Ειρήνης για πίτσα. Μεσολάβησε μία στάση σε εντελώς απογοητευτικό ιταλομπαρ της Κολοκοτρώνη που το χαμε για πολύ χάι αλλά μάλλον περνάει ντέκα, γιατί στο Drunk Sinatra δεν έπεφτε καρφίτσα.

Η φίλη μου η Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, είναι νοτόριους στην επικοινωνία και στα  social media , στο Gin Joint άκουσε αρκετές φορές το “Α! Εισαι η vivian_e απο το τουιτερ. Σε ξέρω αν και δεν εχω τουιτερ” είναι ο φόβος και ο τρόμος των στεκιών με κακό σέρβις και της αγενούς συμπεριφοράς γενικώς – την επομένη στο στάτους της κατακεραύνωσε άλλη μία φορά: “Τρώγοντας ενα κακό hot dog στη βαλκανική οδό Κολοκοτρώνη σκέφτομαι  ότι είναι κοντά η μέρα που τις νύχτες θα περιφέρομαι στο κέντρο μ ενα καροτσάκι κ απλώς θα πουλάω φέτες ψωμί με λιγο βούτυρο και πολύ και καλο μέλι για να ρουφάει τα ξύδια και να σε στέλνει για ύπνο ευτυχή, λατρεμένε φόλοουερ”.

Η λευκή πιτσα πάντώς στο School Pizza Bar ήταν μία χαρά και το Osterman  παραμένει αγαπημένο στέκι. Eκεί παραμείναμε με Κώστα Μπογδάνο ,Μιχάλη Πάντο και παρέα ενώ η φίλη μας η Δάμαρις που αγαπάει το Kiosk, εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν με μαγικό τρόπο καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής με διαφορετικά ποτά από διαφορετικά μπαρς. Νομίζω κατέληξε στο Magaze αφου εμείς παραδωθήκαμε στην κούραση. Την επομένη μέρη, Saturday Night Fever, ξεκίνησε με βόλτα στη Μαρίνα του Φλοίσβου για να ευχηθούμε χρόνια πολλά στην Playmobil.

Ο Βασίλης Νάτσιος ντύθηκε Playmobil και με το Samsung GalaxyS5 Gear σταυρό στο χέρι – στον καρπό συγκεκριμένα για να βγαίνουν και κατασκοπικές φωτογραφίες με την υπερκάμερα – είπαμε να το γιορτάσουμε εφόσον υπήρχε και λόγος.  Συνέχεια έγινε στο λατρεμένο και άψογο στα πάντα Heteroclito με κατάληξη στο Vintage της Μητροπόλεως για φαγητό και καλό κρασί. Ηταν του Αριστείδου του Εξομολογητού και γιορτάσαμε την σχεδόν κρυφή γιορτή του Άρη Καβατζίκη, τρίο με Κωσταντίνο Καταλακηνό. Η συζήτηση γύρισε στα τηλεοπτικά πρόσωπα και δε φαντάζεστε τι έγινε – πάνελ κανονικό , ποιοτικό πάντα, εγώ δεν πολυμιλούσα μάλλον άκουγα και συμφωνούσα με τον Κωσταντίνο γιατί ό Αρης ως όσιος της τηλεόρασης αργεί να δει τα πράγματα ξεκάθαρα. Την ίδια στιγμή στο Shamone γινόταν ένα τρελό ξεφάντωμα στο οποίο πρωταγωνιστούσαν ο Απόστολος Μητρόπουλος και ο Αλέξης Ρίγλης. Όλη η Αθήνα στο δρόμο δηλαδή κυριολεκτικά..εκτός από τους κυρίους που βρήκα να έχουν κατάληψη στο κρεβάτι μου..

Μία εβδομάδα σημαδιακή για την οικογένεια αυτή αφού έχουμε και νέο μέλος στην οικογένεια των pug μας τον Homer. Τον άφησε μία φίλη να βρω να τον δώσω γιατί φεύγει στο εξωτερικό και φυσικά τον κράτησα – γιατί είναι κι Αιγόκερως.

Ο Valentino με τα 8 παγκς αρχίζει και απειλείται πάντως. Φανταστείτε λοιπόν τη χαρά μου ως pug junkie που ανακάλυψα έστω και αργά πως στη Μύκονο ο μέγας σεφ Γιώργος Βενιέρης άνοιξε στον περιφεριακό το πανέμορφο ταϋλανδέζικο εστιατόριο Mr Pug ! Ο Γιώργος που ζει πια μεταξύ Λονδίνου – έκανε το Mazi που σκίζει – Μυκόνου και Ασίας έχει μεγάλη αδυναμία σε  αυτό το νέο του project.

Τρομερός ο τοίχος ζωγραφισμένος από τον Pavlo Jase.

Το φαγητό είναι εκπληκτικό και το ντεκόρ εντυπωσιακότατο με ένα παγκ να σε καλοσωρίζει και ..να σε αποχαιρετάει. Πανέμορφο εστιατόριο με εκπληκτικό φαγητό είναι πάντα γεμάτο και ακόμα γιατί η Μύκονος έτσι όπως πάει θα έχει κόσμο μέχρι τα Χριστούγεννα. Η Xenex σε στενή συνεργασία με το Γιώργο Βενιέρη σχεδίασε και εγκατέστησε την εντυπωσιακότατη ανοιχτή κουζίνα του Mr Pug. Το δε τάι μπαρ άλλο αριστούργημα και η δυνατή του ώρα το ηλιοβασίλεμα. Οταν δεν έχουμε τα δικά μας παγκς εκεί βρίσκουμε σίγουρα αντικαταστάτες – βλ. Γιώργο Μπαλτά.

Μιλάμε για μαγαζί έπος!

Γελάω και συμφωνώ με το status του Άρη Αλεξανδρή που λέει :ΤΟ ΜΟΝΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΟΧΗ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝ ΜΙΑΜΙΣΗ ΨΙΧΑΛΑ ΩΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΠ’ ΤΟ ΠΑΤΑΡΙ ΤΟ ΠΑΛΤΟ, ΤΟ ΚΑΣΚΟΛ, ΤΙΣ UGG, ΤΑ ΣΚΟΥΦΙΑ, ΤΑ ΓΑΝΤΙΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΣΚΙΩΣΟΥΝ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΗΝ ΠΑΘΟΥΝ ΤΑ ΛΑΙΜΑ ΤΟΥ... Μα πόσο αληθινό σε μία χώρα με σχεδόν το κλίμα της Καλιφόρνιας όπου οι Αμερικάνοι μας πουλάνε πως ζουν σε ένα μόνιμο καλοκαίρι. Αν είχαν οι Άγγλοι τον καιρό μας, δε θα είχαν σταματήσει τα μπάνια – οι 15 βαθμοί δεν είναι κρύο για τους Ευρωπαίους. Τέλος πάντων το θέμα είναι πως τυχερός είναι αυτός που επέλεξε να κάνει τις διακοπές του το Σεπτέμβριο όπου το καλοκαίρι βρίσκεται σε όλο του το μεγαλείο στη χώρα μας. Ακόμα και η βροχούλα είναι ευπρόσδεκτη όπως κάτι αγαπημένες καταιγίδες που θυμάμαι στη Χαλκιδική τον Αύγουστο , ένα break από το καθημερινό προσκύνημα στις καυτές παραλίες της Ουρανούπολης. Αυτό το Σαββατοκύριακο βούτηξα το γιο μου τον Άλεξ και πήγαμε στη Μύκονο. Έτσι όπως την είδα θα έμενα και μόνιμα. Καταρχήν η γάτα που σώσαμε και υιοθετήσαμε έγινε ένας κούκλος. Τον βγάλαμε Μπουζούκο για να θυμόμαστε τον επίσης πάρα πολύ κούκλο μου γάτο που μας την έκανε ..

Η Μύκονος έχει ακόμα κόσμο και όσοι κλείνουν σιγά σιγά τα μαγαζιά τους για το χειμώνα είναι με ένα μεγάλο χαμόγελο στο στόμα αφού πέρασαν μία υπερεπιτυχημένη σεζόν.

Με το που έφτασα πήγα στο Mr Pug. Έχω εθιστεί και στην κουζίνα και στην ατμόσφαιρα και στην προσωπικότητα του σεφ του Γιώργου Βενιέρη, που αυτή την εποχή κάνει και τις καταδύσεις του στο Τραγονήσι. Εκεί ήταν και η μασκώτ ο Willie που φυσικά ζητιάνευε φαγητό όπως κάθε παγκ που σέβεται τον εαυτό του, λες και έχει να φάει κάνα δίμηνο. Την επομένη αφού ήπιαμε καφέ με το γείτονα Γιάννη Πλουμή στο all time classic σπίτι που αρχικά ανήκε στο Γαλάτη και μετά στο Ζάχο Χατζηφωτίου

πήγαμε στον Άη Γιάννη. Παντού γάμοι. Όπου γυρνούσες το κεφάλι σου πρωί , βράδυ παντού γάμοι και μουσικές.

Στο Hippie Fish οι καλεσμένες πήγαν με φορέματα μπλε ρουά. To βράδυ βόλτα στην πόλη.

Πανηγύρι στα Άστρα, χαμόγελα και τεκιλοδρομία με το θεό Μπάμπη και τον Όμηρο. Στο Notorius το πιο κουλ μπαράκι της Χώρας, είχε λάιβ όπου έπαιζαν υπέροχη μουσική ο Kenny και ο Bryan και είχαν μαζευτεί όλοι οι χιπ και μοδάτοι της Μυκόνου δύο δεκαετίες πάνω από μας – τότε που το νησί ήταν πραγματικός παράδεισος.

Όπως βλέπετε τη μανία με το παγωτό Kρι Κρι την τερμάτισα..

Στο Jackie O ο Λεν ήταν η Tina Turner και δεν έπεφτε καρφίτσα, μόνο γλωσσόφιλα. Ο καιρός της Κυριακής δεν περιγράφεται.. Θάλασσα σούπα και μηδέν υγρασία. Ιδανικός για Άγιο Σώστη , μια παραλία που δεν είναι πια μυστικό, το αντίθετο. Πρέπει να έχει μπει σε όλους τους και καλά insider οδηγούς -σίγουρα στο περιοδικό Blue της Aegean που είναι by far το καλύτερο στην Ελλάδα – γιατί δεν εξηγείται πώς όλοι οι ξένοι τρέχουν εκεί χωρίς ομπρέλα αλλά μόνο περιπλανόμενη μπύρα.

Εκεί κάτω από την πριβέ τέντα των παλιών είχαν στήσει μπάρμπεκιού οι παλιοί με τους παλιότερους – του Notorius. Χαμός από ουρά γίνεται πάντοτε στο πανέμορφο ταβερνάκι Κikis όπου παραδοσιακά τρως τα ίδια λιμπιστερά ψητά σερβιρισμένα με καυτή πατάτα, οριακή αγένεια και κινηματογραφικό τοπίο.

Το καλοκαίρι στην Ελλάδα συνεχίζεται – και δουλειές να μας κρατάνε πίσω ας το διατηρήσουμε σε διάθεση γιατί η μπιέλα που έχουμε βαρέσει με όλα αυτά που μας κάνουν είναι τόσο δυνατή που μόνο με τα φυσικά της αγαθά αυτή η χώρα μπορεί να μας τα ρεφάρει. Η πρωτοχρονιά στη Μύκονο έχει ήδη δρομολογηθεί..

Με το που πάτησα το πόδι μου στη Θεσσαλονίκη για λίγες ώρες το είχα τάμα να τρέξω στο Estrella για μπουγατσάν! Το τι κάναμε στη λατρεμένη και πανέμορφη αυτή πόλη θα περιγράψω αύριο το πρωί. Αλλά με το που αφήσαμε τα πράγματα στο stylish ξενοδοχείο Excelsior τρέξαμε χωρίς ανάσα στην Παύλου Μελά 48 και το Estrella. O  Άρης Καβατζίκης είχε να κάνει ένα τάμα στην Παναγιά την Αδέξια γιατί του πήγαν όλα δεξιά και μετά ακολούθησε το τάμα για το νοτόριους γλυκό μαζί με τη Σόνια Καζόνι, που αψήφησε τα ψηλά της τακούνια και την τροπική ζέστη και μας ακολούθησε – παρόλο που είναι φιτ και δεν τρώει αλεύρι. Με το που φτάσαμε ο Δημήτρης Κοπαράνης μας έφερε τσακ μπαμ ένα ορίτζιναλ και ένα σοκολάτα – η Σόνια έφαγε σαλάτα γιατί το Estrella έχει τα πάντα.

Ο ιδιοκτήτης του Estrella , Κώστας Καπετανάκης - κάτω με το dream team του- τρίβει τα χέρια του από την επιτυχία ενός μαγαζιού, μιας ιδέας και μίας πατέντας που σαρώνει. Όπως έγραψε και ο Μιχάλης Μιχαήλ “Σε μια εξαιρετική γωνιά στη Θεσσαλονίκη, ένα μαγαζί με τζαμαρίες και πολύ – πολύ – πολύ καλό φαγητό. Στο είδος του. Το τονίζω. Και ποιό είναι το είδος του; Μικρά πράγματα. Πρωινά, μεζέδες, τσιμπολογήματα. Κάτι τέτοιο. Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα και ούτε τόσο μικρά και λίγα όσο λένε οι πιο πάνω λέξεις. Στο Estrella τρως αληθινά χαλαρό, περιπετειώδες, πεντανόστιμο soul food. Που όμοιό του δεν έχεις φάει στην Ελλάδα και το εννοώ”. Δηλαδή everything is super duper at Estrella!

Το μπουγατσάν είναι ένα κρουασάν γεμισμένο με κρέμα μπουγάτσα και πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη και κανέλα. Το σερβίρουν στο εθιστικό Estrella. Είναι ένα υβριδικό γλυκό, δηλαδή ό,τι πιο hot right now στον κόσμο του φαγητού. Όπως λέει και ο εφευρέτης του, εξαιρετικός σεφ Δημήτρης Κοπαράνης – με τον Άρη στις περισσότερες φωτό-, το πιο γνωστό hybrid desserts είναι το cronut – ένα ντόνατ από ζύμη κρουασάν που γίνεται χαμός στη ΝΥ. Του αρέσει το χιουμοριστικό κομμάτι της υπόθεσης έτσι δημιούργησε το μπουγατσάν, μισό Σαλονίκη- μισό Παρίσι που είναι εθιστικά νόστιμο και είναι το δικό του σχόλιο στη μεγαλομανία μας γενικώς.

Τι να λέμε τώρα. Η Θεσσαλονίκη βάζει γυαλιά στην Αθήνα με τα μαγαζιά και τις εμπνευσμένες ιδέες της. Η συνέχεια αύριο γιατί το μπουγατσάν κυκλοφορεί πλέον και σε πουράκι!

Πατείστε τα λινκς που έχω βάλει – θα μάθετε τα πάντα!

Mα τι ωραίο 24ωρο ήταν αυτό στη Θεσσαλονίκη δε λέγεται. Για το τάμα για μπουγατσάν τα περιέγραψα αναλυτικότατα έτσι συνεχίζω με μία μικρή ωδή στο ξενοδοχείο Excelsior όπου μείναμε. Μιλάμε για εξαιρετικά stylish ξενοδοχείο στο κατάκεντρο της πόλης σε ένα αναπαλαιωμένο πανέμορφο κτίριο που σε κάνει να νιώθεις πως είσαι στο Παρίσι – τα δωμάτια είναι πολύ σέξι με την διακοσμητική έννοια. Να δείτε.. δε λέω υπερβολές..

Mας περίμενε κόκκινο κρασί και ένα κουκλίστικο τσαντάκι Escada.

Ντεκόρ ταινίας Χόλλυγουντ

Γενικά τα ωραία πεζοδρόμια και τα μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη είναι τρομερά υψηλού επιπέδου και έμπνευσης. (Καμία σχέση με μία βόλτα που έκανα σήμερα στην κατακαμμένη-κατακαημένη Σταδίου πχ- ειλικρινά είναι αξιοθαύμαστο πώς καταντήσαμε τη γενική εικόνα της Αθήνας μας). Η Salonica λοιπόν καλά κρατεί και σου κάνει μία έκπληξη, όπως το Estrella ή το Local για καφέ και ποτό ή το ντελικατέσεν Ble, σε κάθε γωνία της…

Mετά τη μπουγατσανοδρομία βάλαμε τα καλά μας και σπεύσαμε στο Dil – το τεράστιο και εθιστικό – θα καταλάβετε γιατί- κατάστημα με σκοπό να γιορτάσουμε την ολική επαναφορά της Escada στη χώρα μας.

Η μάστερ επικοινωνίας Γεωργία Δώδου, Αρης Καβατζίκης – πιο χοτ “πανελίστας” και διευθυντής του Hello

Σημειωτέον, το DiL επικεντρώνεται για πάνω από σαράντα χρόνια στο στιλ, την κομψότητα και την διαχρονικότητα, αξίες συγκεντρωμένες σε ένα κατάστημα 450 τ.μ. το οποίο φιλοξενεί κάποια από τα πιο διάσημα brands της διεθνούς μόδας όπως Marella, Pennyblack, iBlues. Όταν σε καλεί η πολυτάλαντη και στις δημόσιες σχέσεις και στα γραπτά και στο lifestyle, Γεωργία Δώδου πάντα κάποιον αξιόλογο άνθρωπο θα γνωρίσεις  (άσε που καλεί και την αφρόκρεμα όπως έκαναν παλιά οι σωστοί στη δουλειά της).

Η οικοδέποινα Κατερίνα Τσαβδάρογλου, ο Αρης Καβατζίκης και πολυπόθητο Escada- όχι δε βάζει χέρι στην κούκλα

Είμαι πανευτυχής που γνώρισα ολόκληρη οικογένεια, αυτή των Τσαβδάρογλου των οποίων ο όμιλος  είναι ο επίσημος πρεσβευτής των brands και των καταστημάτων MaxMara, Marina Rinaldi, Max&Co στην Ελλάδα (και ανέλαβε την επανατοποθέτηση της ESCADA, ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη δημιουργώντας το ομώνυμο corner στο κατάστημα DiL– ναυαρχίδα του Ομίλου).

Με την υπέροχη Τοξοτίνα, Κατερίνα Τσαβδάρογλου και το νέο μου Marella φόρεμα.

Ανθή Τσαβδάρογλου, Ελίνα Μπακατσέλου – του περιοδικού Close Up

Γιώργος Κελέφης και Λάζαρος Τζοβαρας από το Ozon με την Ελενα Πάκου.

Με την Κατερίνα Τσαβδάρογλου και τη Μαρία Καλλιμασιά του Votre Beaute.

Ναι, παιδιά υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που εργάζονται επιτυχημένα σε αυτό το χώρο, κρατάνε χαμηλούς τόνους και είναι αξιαγάπητοι και πραγματικά πρότυπα για όλους. Επίσης έχουν πάθος με τη δουλειά τους όπως ο Λευτέρης Τσαβδάρογλου που με ξενάγησε στο μαγαζί με πραγματική αγάπη. Αφού χαζέψαμε τα ρούχα – ήταν αδύνατον να μην ψωνίσεις εκεί μέσα αφού η Κατερίνα Τσαβδάρογλου και οι κόρες της είναι συγκλονιστικές buyers – ξέρουν να επιλέγουν- ψωνίσαμε. Έτσι με άλλο φόρεμα μπήκα και με άλλο βγήκα. Πριν κατέβουμε κάναμε στάση στον πάνω όροφο να ξε-ιδρώσει ο Καβατζίκης – οι άντρες στιλιστικά υποφέρουν στη ζέστη και μετά ξεχυθήκαμε να θαυμάσουμε τα ρούχα και να γνωρίσουμε αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που μας υποδέχτηκαν με σαμπάνια και πεντανόστιμη παρμεζάνα.

Στέλλα Λιζάρδη της Γυναίκας, Στέλλα Ράπτη των Αττικών Εκδόσεων και Ανθή Τσαβδάρογλου.

Στη συνέχεια φάγαμε όλοι μαζί στο ultra hip “Be” εστιατόριο του Excelsior πραγματικά delicious φαγητό – ζουμερό σολωμό και γλυκό από ακαταμάχητη μαρέγκα – άχ Στοκχόλμη μου σε σκέφτηκα πολλές φορές σε αυτό το ταξίδι ή είναι η μιζεραμπίλια που ζούμε στην Αθήνα που μας κάνουν τα πάντα να φαντάζουν φανταστικά?

Μα φανταστικά ήταν γι αυτό είναι τίγκα το κείμενο στα κοσμητικά και το ρεπορτάζ για το lauch party της Escada συνεχίζεται αύριο!

Σε μία εποχή που η φωτογραφία έχει αποκτήσει σημαντική θέση στη ζωή μας μέσα από τις καθημερινές στιγμές, κάποιες φωτογραφίες ξεχωρίζουν για την ποιότητα και την αισθητική τους.
Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη λοιπόν έχει συλλέξει κάποιες  ενδιαφέρουσες φωτογραφίες που έχουμε συναντήσει στο instagram και τις παρουσιάζει σε εκτυπωμένη μορφή υψηλής ανάλυσης στην πλατεία Κολωνακίου.Φυσικά οι “φωτογράφοι” δεν είναι τυχαίοι ..

Επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφοι μέσα από τον προσωπικό τους φακό συμμετέχουν στην ομαδική έκθεση που ξεκίνησε χθες με super επιτυχημένα εγκαίνια – φυσικά εκεί ο Σάκης Ρουβάς που σάρωσε τα φλας και πήγε να τιμήσει τον πολυτάλαντο pr του Κωσταντίνο Καφίρη, η Δούκισσα Νομικού και πολλοί άλλοι.

Λίγο μετά κάναμε το καθιερωμένο μας σέλφι με Σάκη και με τρομερό star photobombing της Δούκισσας-‪#‎ινσταντανε‬ έπος.

Και ο θεός κεραμίστας και κολλητός μας Mανούσος Χαλκιαδάκης φωτογραφήθηκε με Σάκη.

Συμμετέχουν οι: Νίκος Αλιάγας, Σταμάτης Αθανάσουλας, Νίκος Βατόπουλος, Μαρίνα Βερνίκου, Μαρία Γιαννά, Θοδωρής Ζουμπουλάκης, Τατιάνα Καραπαναγιώτη, Κωνσταντίνος Καφίρης, Βασίλης Μαραγκός, Δωροθέα Μερκούρη, Βένια Μπεχράκη, Φαίδων Παπαμιχαήλ, Βαγγέλης Πατεράκης, Δανάη Στράτου, Μανούσος Χαλκιαδάκης. 

Φέτος στην Κρήτη έπεσε πολύς χορός. Κρητικός χορός όχι τσιφτετέλια. Εκεί ακόμα χορεύουν οι πάντες με χάρη και φυσικότητα. Μικροί και μεγάλοι έτσι όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα. Τώρα εγώ εγγονή πρωτομάστορα λυράρη και να μην κατέχω ούτε το Συρτό είναι απαράδεκτο. Με έναν παππού που είχε κάνει τουρνέ στην Αμερική με λύρα και τη Δόρα Στράτου.

(Ο Αλέκος Καραβίτης είναι ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της Κρητικής παράδοσης. Έγινε ένας δεξιοτέχνης της λύρας και συνέβαλε στην εξάπλωση της νησιώτικης μουσικής του σε όλο τον κόσμο. Έγραψε δικές του μελωδίες και τιμήθηκε παγκοσμίως με διεθνή βραβεία. Παρουσίασε την κρητική μουσική, σε συνεργασία με μεγάλα χορευτικά συγκροτήματα όπως εκείνο της Δόρας Στράτου σε χώρους όπως το Carnegie Hall της Νέας Υόρκης και στην έδρα της Unesco στο Παρίσι. Ένας σπουδαίος λυρατζής του οποίου τα βήματα ακολούθησαν πολλοί σύγχρονοι μουσική).

Άσε που βρίσκω και τους κρητικούς χορούς σέξι..Έτσι ορκίστηκα πως του χρόνου θα επιστρέψω στο χωριό ως μεγάλη χορεύτρια! Ξεκίνησα λοιπόν μαθήματα με το Μιχάλη Σηφακάκη, λεβέντη συγχωριανό μου σχεδόν – από Ρέθυμνο-  στα γραφεία της Δόρα Στράτου στην Πλάκα, σε ένα μαγικό κτίριο που αρχικά ήταν σπίτι και μετά σχολείο και όπου εκεί πλέον ανακαλύπτω θησαυρούς.. Απολαύστε τη θέα από τα γραφεία του, την αυλή και την ατμόσφαιρα γενικά.

.

Χθες είχε μάθημα κεντήματος και γινόταν χαμός επάνω έτσι είχα την τύχη να κάνω μία έφοδο στο βεστιάριο κάτω όπου η Αγγελική Χριστοφιλοπούλου φυλάει εκεί τους θησαυρούς αυτούς σαν τα μάτια της. Τι να μας πουν οι μόδιστροι τώρα..Τι μανίκια, τι μαντήλες , τι κεντήματα και τι κοσμήματα.. Κανένας Ντόλτσε και Γκαμπάνα παιδιά..Πολλοί τα γνωρίζετε, άλλοι είστε χαμένοι στις χαοτικές στιλιστικές επιλογές που λανσάρει η τηλεόραση και τις πουλάει για μεγάλη σικαρία. Τελικά δεν είμασταν πάντα κακόγουστοι..Και τι ωραία η στολή, το κόνσεπτ να μην ψάχνεις συνέχεια τι να βάλεις..Σας μιλάω εγώ που ζηλεύω τις στολές του Σταρ Τρεκ και έχω λιώσει τρία φορέματα εναλλάξ όλο το καλοκαίρι ενώ τα υπόλοιπα κάθονται στιβαγμένα στην ντουλάπα. Ζω τον απόλυτο μηδενισμό με τη μόδα – το παπούτσι βέβαια ακόμα με συγκινεί..

Εδώ με μαντήλα χιώτικη και τον τσολιά που έχει γιλέκο ζωγραφισμένο από το Γιάννη Τσαρούχη..

Η Δόρα Στράτου - με ο και όχι ω που απεχθανόταν γιατί της θύμιζε φαρδύκωλη γυναίκα.. δείτε το διορθωμένο πάνω- ήταν μια δυναμική Σκορπίνα που μεγάλωσε στο μεγαλοαστικό περιβάλλον της Αθήνας των αρχών του αιώνα. Πήγαινε στους χορούς των ανακτόρων, μάθαινε ξένες γλώσσες και τραγούδι, έκανε παρέα με τους γόνους των ισχυρών οικογενειών. Στο πιάνο είχε δάσκαλο το Δημήτρη Μητρόπουλο. Παρακολουθούσε τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες, ένα πάθος που διατήρησε σε όλη της τη ζωή. Ιδρυσε το σωματείο “Ελληνικοί χοροί – Δόρα Στράτου” το 1953. Κόρη πρωθυπουργού και αδελφή υπουργού, με σπουδές στο κλασικό τραγούδι η Στράτου κατάφερε να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον της Πολιτείας και ιδιωτών, και με την οικονομική τους υποστήριξη πραγματοποίησε το όραμά της να σώσει από την λήθη τον γνήσιο ελληνικό χορό δημιουργώντας γι αυτόν ένα “ζωντανό μουσείο”, το οποίο αργότερα επεκτάθηκε σε άλλες δραστηριότητες. Πίστευε στη διατήρηση των χορών σαν απόδειξη της συνέχειας της ελληνικής φυλής.

Συνδέθηκε φιλικά και βοήθησε αμέτρητους ανερχόμενους καλλιτέχνες και διανοούμενους . Μερικά μόνο από τα ονόματα: Σπύρος Βασιλείου, Μάνος Χατζιδάκις, Γιάννης Τσαρούχης, Φοίβος Ανωγειανάκης, Σίμων Καράς, Γιάννης Μόραλης, Οδυσσέας Ελύτης, Νέστορας Μάτσας, Αλέκος Λιδωρίκης, Δημήτρης Χορν, Δημήτρης Λουκάτος, Αγγελική Χατζημιχάλη, Τζίνα Μπαχάουερ.

Σε ηλικία 50 ετών άρχισε με ορμή μια νέα ζωή δουλεύοντας εξαντλητικά. Ο Τσαρούχης έφτιαξε φορεσιές με ζωγραφιστά κεντήματα για το ξεκίνημα. Εκείνη γύριζε στα χωριά μαζεύοντας χορούς, τραγούδια, φορεσιές και κοσμήματα, συγκεντρώνοντας έτσι τη μεγαλύτερη συλλογή στην Ελλάδα. Επέλεξε τους καλύτερους χορευτές και οργανοπαίχτες για να πλαισιώσουν το συγκρότημα της. Έδωσε παραστάσεις στην Ελλάδα και περιόδευσε θριαμβευτικά σε 21 χώρες. Κατόρθωσε, αγοράζοντας συνεχώς επί 30 χρόνια παλιές φορεσιές από τα χωριά, να προικίσει το σωματείο με την μεγαλύτερη συλλογή της Ελλάδας: πάνω από 2.000 πλήρεις φορεσιές από όλες τις περιοχές, πολλά παραδοσιακά κοσμήματα, καθώς και ένας μεγάλος αριθμός αντικειμένων (παραδοσιακά υποδήματα, μάσκες, σπαθιά, μαντίλια, κουδούνια κλπ.). Παλιές φορεσιές σαν κι αυτές δεν υπάρχουν πλέον στα χωριά, ούτε μπορούν να ξαναγίνουν γιατί έχουν χαθεί τα υλικά και οι τεχνίτες.

Και με φορεσιά μπουγιουρντί από ναξιώτικο καρναβάλι! Λίγο υπομονή και θα τις αναμεταδόσουμε όλες!

Η συλλογή αυτή αποτελεί συγχρόνως την ιματιοθήκη του Θεάτρου, παρουσιάζει δηλαδή την ιδιομορφία σε σύγκριση με τις συλλογές των μουσείων ότι οι φορεσιές φοριούνται, ζουν στη σκηνή του Θεάτρου, με τα αντίστοιχα προβλήματα συντήρησης και φύλαξης. Μερικές φορεσιές είναι πάρα πολύ βαριές, άλλες είναι κεντημένες με χρυσή κλωστή, και συνοδεύονται από παραδοσιακά κοσμήματα. Περίπου 1.000 φορεσιές φοριούνται στις παραστάσεις κάθε καλοκαίρι. Ειδικευμένο προσωπικό βοηθά τους χορευτές να ντυθούν σωστά και φροντίζει για την αντιμετώπιση των φθορών, την αποθήκευση, το καθάρισμα κλπ..

Ολα αυτά τα θαύμασα χθες και για όλα τα παραπάνω θα κάνουμε εκτενέστατα αφιερώματα στο Cosmopoliti μας στο συγκλονιστικό αυτό ζωντανό μουσείο του ελληνικού χορού. Έχω εμπεδώσει το Συρτό και συνεχίζω ακάθεκτη. Την επόμενη Κυριακή ξεκινάει μαθήματα και ο Άλεξ στο κηποθέατρό Δόρα Στράτου στου Φιλοπάππου με τα παιδάκια! Οσοι ενδιαφέρεστε για ελληνικούς χορούς πατείστε το λινκ και παραμείνετε στο σάιτ μας που θα έχει σταθερή αναμετάδοση.

Σχολείου 8, Πλάκα, 10558 Αθήνα
Τηλ. 210 324 4395, 210 324 6188, 210 921 2866,  210 921 4650, φαξ 210 324 6921
mail@grdance.org - www.grdance.org

Το καθιερωμένα βραβεία του Θεσσαλικού περιοδικού Wish γίνονται σήμερα και φυσικά δεν τα χάνουμε γιατί στηρίζουμε ενέργειες Σωτήρη Πολύζου, οπότε ενίοτε παρουσιάζουμε και άλλοτε βραβεύουμε τις λόκαλ προσωπικότητες στα γκλαμουράτα βολιώτικα events του! Σήμερα θα βραβεύσω μια λατρεμένη μου αλλά αυτά θα τα γράψουμε αύριο.. Προς το παρόν αναμεταδίδω το τρελό τσιμπούσι που έγινε χθες το βράδυ στην ταβέρνα της Κρίτσας στην πλατεία της Πορταριάς με γίδα βραστή, ωραίες σαλάτες, κατσικάκι με πατάτες στο φούρνο και μήλα ψητά. Ο Χρήστος Νέζος ήταν λαλίστατος  παρά τους όρκους σιωπής που του ενέπνεε ο Παναγιώτης Μπουγιούρης. Η παρουσιάστρια Ζέτα Δούκα εκεί με το Σωτήρη Πολύζο είχαν τελειώσει τις πρόβες, η διαφημίστρια Δέσποινα Πορτοκάλη, η Φανή Χαλκιά και άλλοι εκλεκτοί θαύμασαν το ντεκόρ με τα σκι – μιας και η Πορταριά είναι κοντά στα λατρεμένα Χάνια που ελπίζω να έχουν χιόνι φέτος για να κάνουμε σκι ατενίζοντας τη θάλασσα. Συνεχίσαμε για ποτό στο Αερικό με τον Παγασητικό στο πιάτο και μετά από την τσιπουροδρομία ήταν ό,τι καλύτερο να ξυπνήσουμε μέσα στην ομίχλη και να γυρίσουμε πλευρό.

Ο Γιώργος Μπαλτάς πήρε κι αυτός το Samsung Galaxy S5 και δε σταμάτησε να φωτογραφίζει το βροχερό τοπίο, αφού έφερε τυρόπιτες από το φούρνο της πλατείας Μακρινίτσας – γιατί το unbendable κινητό που δε σου ματσακωνάει και τα μαλλιά βγάζει τις καλύτερες φωτογραφίες παντός καιρού και την καλλιτεχνική μας φύση όπως βλέπετε!

Tα βραβεία του θεσσαλικού περιοδικού Wish έγιναν χθες στο Ξενία του Βόλου, ακόμα μια φορά αλλά αυτή τη φορά πιο άψογα διοργανωμένα και “κομψότερα” από όλες τις απόψεις. Προσωπικότητες της περιοχής βραβεύτηκαν άλλη μια φορά στην κατάμεστη αίθουσα όπου ο κόσμος φάνηκε πιο χαρούμενος και αισιόδοξος από ποτέ. Το περιοδικό Wish ενώνει τη Θεσσαλία και στηρίζει όσους ξεχωρίζουν και βοηθούν τον τόπο τους. Άξιος για κάθε έπαινο και φέτος ο εκδότης του Σωτήρης Πολύζος, που το παρουσιάζει κάθε χρόνο αφού είναι και μία εξαιρετική τηλεοπτική γιορτή για το TRT.

Και φέτος η εκδήλωση αφομοίωσε αρμονικά ηθοποιούς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, επιστήμονες και λοιπούς παράγοντες του δημόσιου βίου που έχουν άμεση ή έμμεση αναφορά στη Θεσσαλία. Συμπαρουσιάστρια χθες το βράδυ ήταν η Ζέτα Δούκα και οι μεγάλες σταρς της βραδιάς ήταν η Μάρθα Καραγιάννη,η Μάρα Καρέτσου και η γλυκιά Άννα Αδριανού.

Με την Άννα Αδριανού

Με τη μοναδική Μάρθα Καραγιάννη

Με τον βέρο καρδιτσιώτη Γιώργο Μπαλτά είχαμε την τιμή να βραβεύσουμε την Ελένη Ψυχούλη στη νέα κατηγορία της Γεύσης. Επάνω με το καμάρι του Βόλου και κολλητό μας Θαλή Πιτούλη που επίσης βραβεύτηκε.

Η Ελένη – επάνω με την συνεκδότρια του Wish Mαριάννα Μπατάλα- αξίζει πολλά βραβεία σε διαφορετικές κατηγορίες και έβγαλε και ένα λόγο που την πάει για δημαρχία. Με το Πιρουνάκι της άλλαξε τη ζωή στο Βόλο – εμένα σίγουρα τουλάχιστον γιατί αυτό το εθιστικό μαγαζί είναι πλέον το στέκι σε μία πατρίδα που υιοθέτησα εξ αγχειστίας αφού επέλεξα να περνάω πολύ καιρό στη Μακρινίτσα και στο Βόλο με ελπίδα κάποτε αυτό να γίνει ακόμα πιο μόνιμο και αφού μου το ζητάει και ο Άλεξ που λατρεύει την πανέμορφη και εξωπραγματικά τίμια και καλοσυνάτη γιαγιά του Βούλα Φουρτουλάκη που έχει μαζί με την κόρη της Μαρουσώ το καλύτερο Beauty Bar&Nails στην οδό Γκλαβάνη στο Βόλο.

Η Μαρουσώ Φουρτουλάκη μαζί με τη Μάχη Τριαντάρη μας έκαναν όσο πιο όμορφες μπορούσαν στην πραγματικά άψογη αυτή τελετή!

Mπράβο Ελενάρα!

To πόσο δεν έχω κέφι για χειμώνα δε λέγεται. Δε με πειράζει το σχολείο που άρχισε, τα πρωϊνά  ξυπνήματα, οι δουλειές όσο αυτή η εμμονή στη χώρα μας πως όταν μπαίνει το φθινόπωρο ξεκινάμε να φοράμε χειμωνιάτικα – κι ας σκάει ο τζίτζικας. Αυτή τη μπότα τη βάζω με βαριά καρδιά δηλαδή για να μη φανώ εκτός εποχής κυκλοφορώντας με σανδάλια. Ε, λοιπόν σήμερα επαναστάτησα και έκανα όπως οι Καλιφορνέζοι που ζουν σε καλοκαιρινή διάθεση όλο το χρόνο κι ας κρυώνουν – δεν το παραδέχονται ποτέ!

Μετά την εκπομπή βούτηξα το γιο μου και πήγαμε στην πισίνα του Hilton που θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι τέλη Οκτωβρίου. Κολυμπήσαμε κανονικότατα, φωτογραφηθήκαμε με την σουπερκάμερα του Samsung Galaxy S5 και άλλαξε η διάθεσή μας. Το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ και αυτό το σαββατοκύριακο οργανωθείτε!

Με το νέο μου “πάθος” το Ultimune της Shiseido, μιλάμε για πρωτοποριακό σέρουμ έπος.. Μου έχει φέρει όλη την καλή διάθεση στην επιφάνεια!

Στην καλοκαιρινή διάθεση μου αυτή συμβάλει και η πραγματική μου χαρά που συμμετέχω στην πρωϊνή εκπομπή του Mega, Μega με Μία. Oταν συνεργάζεσαι με ανθρώπους με τους οποίους εκτιμάς- σε εκτιμάνε, έχεις χημεία και εμπιστοσύνη, έχεις άλλον ένα καλό λόγο να χαμογελάς.. Στις εποχές μας ο πραγματικός πλούτος είναι αυτός των ανθρωπίνων σχέσεων σε όλα τα επίπεδα.

Χρόνια Πολλά στην Ντορέττα σήμερα!

Καμία δεν φτάνει την Τέτα στα νύχια – τα μανικιούρ δυστυχώς δεν είναι το φόρτε μου.. με το ζόρι μιλάμε..

Aχ Αντρέα Λαγέ! Εχεις βάλει φωτιά στις κουζίνες μας!

Από το καλό στο καλύτερο πάνε τα πράγματα για το Φώτη Σεργουλόπουλο – μαζί με τη Μαρία είναι το αγαπημένο τηλεοπτικό δίδυμο εδώ και χρόνια με πραγματικό χιούμορ και επίπεδο. Τον συνάντησα χθες στο Circus στα Εξάρχεια που πήγαμε να δοκιμάσουμε το ανανεωμένο μενού του. Το Circus παραμένει το hip&ιδανικό για fun-flirtκαι πάρτι μπαρ της Ναυαρίνου και τώρα προτείνει και multi ethnic πιάτα.

Επέλεξα σουηδέζικο – σαλάτα με σολωμό- γιατί μου χει χαρακτεί στην καρδιά η κουζίνα αυτής τη χώρας και μετά προχωρήσαμε διαμέσου φαλάφελ και βιετναμέζικου σε all time classic λονδρέζικα fish and chips – o Γιώργος Μπαλτάς ευθύνεται για το οβεντόουζ. Εξού και έβαλα ριχτό σήμερα στο Mega με Μία! Το μωρό του έχει γίνει ένα θηρίο και μοιάζει πολύ στο μπαμπά – η τσαχπινιά στο μάτι κάνει μπαμ.

Το γλέντι της παρέας τους συνέχισε στο Shamone για να γιορτάσουν τα γενέθλια της Βασιλικής Ανδρίτσου ενώ ο Φώτης με τους συνεργάτες του Κώστα Σκουλαρικάκη και Βαγγέλη Γερασίμου, ετοιμάζουν πυρετωδώς και με πολύ μεράκι το Artisanal,το καινούργιο εστιατόριο  στην Κηφισιά. To κτίριο είναι ιστορικής σημασίας και πρώην κατοικία του σταβλάρχη του Βασιλέα Παύλου. Ο Γιώργος Γαβαλάς έχει κάνει θαύματα στη διακόσμηση και το εστιατόριο θα παραπέμπει σε γαλλικό σπίτι με τεράστιο τζάκι – που θα κρύβει εκπλήξεις, αυθεντικές αντίκες από τη Γαλλία και ένα συγκλονιστικό κήπο ιδανικό για καφέ και lunch με σπάνια φυτά και ακακίες.Αναμένουμε!

Διοματάρης στα κρητικά πάει να πει Ομόρφος. Στη “Tαβέρνα του Διοματάρη” στα υπέροχα Άνω Πετράλωνα βρεθήκαμε λοιπόν χθες μία όμορφη παρέα που μας υποδέχτηκαν εκεί οι ιδιοκτήτες με πολλά ήντα κάνεις και ιδιωματισμούς για να μπούμε στο κρητικό κλίμα. Εγώ από αυτο το κλίμα δε βγήκα ποτέ και όταν ήρθε η στάκα παρέα με τα τηγανητά αυγά μιά χαρά θυμήθηκα και το πεντόκιλο που έχω καβατζώσει (και από που το έχω καβατζώσει) όπως κάθε χρόνο αυτή την εποχή – εγώ αδυνατίζω το χειμώνα για να είμαι αδύνατη το καλοκαίρι και το καλοκαίρι παχαίνω, μιλάμε για σχιζοφρένεια. Τι να πεις και για την κρητική κουζίνα. Στο τοπ 3 στον κόσμο την έχω. Η καλή τσικουδιά έρευσε άφθονη μαζί με το λευκό κρασί από το Ηράκλειο. Το ένα πιάτο ήταν καλύτερο από το άλλο αλλά εμένα στην καρδιά μου πρώτα μπαίνουν οι ασκόλυμπροι  βρασμένοι με ελαιόλαδο και λεμόνι ,το γαμοπίλαφο και τα κάστανα στιφάδο.

Δεν αντιστάθηκα ούτε στο λουκουμά αντίθετα με την Έλενα Τσαβαλιά που τρώει προσεκτικά και υγειινά και ελπίζω να με επαναφέρει στην τάξη. Στην παρέα οι μάγοι της κουζίνας Αντρέας Λαγός και Ελένη Ψυχούλη, πάρα πολλοί σουπερκολλητοί φίλοι και last but not least o Μάρκος Σεφερλής που μια ταραχή χαράς την έφερε στους πολλά βαρείς διοματάρηδες που μας κατακέρασαν λουκουμάδες. Ετσι σχεδόν έκλεισε μία υπέροχη εβδομάδα που ξεκίνησε, πέρασε και σχεδόν τελείωσε με πραγματικά καλούς φίλους..

 Κυριακάτικη αποτοξίνωση είναι μία βόλτα – σε συνδυασμό με φαγητό βέβαια στο Πέραμα. Η θάλασσα στο πιάτο, βιομηχανικά θαλασσινό τοπίο, σουρεαλιστικά κτίρια, από πολυκατοικίες σαν να έχουν βγει από το Jumbo με στιβαγμένους ηλιακούς θερμοσίφωνες, ανηφόρες , κατηφόρες, παλιά έπιπλα πεταμένα, σπίτια patchwork – να ‘ναι καλά ο “ξεναγός” μου που με πήγε παντού και φυσικά στη “Στροφή”. Εκπληκτικά ψαρικά, χαλαρή ατμόσφαιρα, γόνος σουπιάς με το μελάνι τους και άλλα αγαπημένα.

Eνας πίνακας του 1881 είναι η αρχική έμπνευση για τη συλλογή Φθινόπωρο-Χειμώνας 2014-15 των ταλαντούχων σχεδιαστών Mi-Ro. “Les Parapluies”, μία σύνθεση του Ρενουάρ ζωγραφισμένη σε δύο διαφορετικές φάσεις της ζωής του. Οι ομπρέλες αυτές αποτυπώθηκαν στον καμβά του θρυλικού ζωγράφου αλλά και στην πασαρέλα του συγκλονιστικού Bus Garage, Ερμού και Πειραιώς και στις φωτογραφίες που ποζάραμε και μοιράστηκαν – επάνω με τον Αλεξ Καββαδία.

Υπέροχα τα ρούχα του Δημήτρη Μαστρόκαλου και Γιάννη Ράπτη, με ζηλευτά εξωτικά εμπριμέ με ορχιδέες, δαντελένια τριαντάφυλλα, αστραφτερές μπροντερί, πλούσιοι ταφτάδες, πολυτελή βελούδα και γενικά αρχοντικά ιώδη χρώματα αναβίωσαν τα σαλόνια της υψηλής ραπτικής σε ένα σούπερ electric blue βιομηχανικό χώρο όπου όλοι οι καλεσμένοι κάθονταν στην πρώτη σειρά.

Λάκης Γαβαλάς, Μαρία Σγουμποπούλου

Λευτέρης Γιοβανίδης, Καλλιόπη Καρβούνη

Για τις βροχερές νύχτες φύγαμε με ομπρέλα με σήμα της Samsung που μόλις έβγαλε το στιλάτο μεταλικό και πολυμήχανο Samsung Galaxy Alpha που τα σπάει – και βγάζει και τρομερές φωτογραφίες.

Στέλιος Καφαντάρης, Γιάννης Λαγκώνας

Γωγώ και Ολγα Φαρμάκη

Λυδία Παπαιωάννου, Γιώργος Δέδες

Ο τρομερός στάιλιστ της βραδιάς, Νικόλας Γεωργίου

Κώστας Μαρτάκης και Θωμαή Απέργη

Χρυσάνθη Ντάφλα, Γιώργος Μεσημέρης

Ο Μάρκελος Νύκτας με νέο μαλλί

Mε τον Στέλιο Καφαντάρη και το Γιώργο Ελευθεριάδη

Η Grey Goose βότκα έρευσε άφθονη και στο μετέπειτα πάρτυ στο ατμοσφαιρικό Kikku – ένα από τα καλύτερα γιαπωνέζικα εστιατόρια στην Αθήνα διακοσμημένο από τη Σίσση Φειδά, που φόρεσε εκπληκτικό νυφικό των σχεδιαστών στον γάμο της πρόσφατα με το μεγάλο της έρωτα στην ηλιόλουστη Μύκονο, αντίθετα με τις πρωταγωνίστριες του Ρενουάρ που ψάχνουν τον τραγικό έρωτα στο μελαγχολικό βροχερό Παρίσι!

Με τη Σίσση Φειδά και τους Mi Ro

Ιωάννα Μπούκη-Σροιτερ και Βασιλική Πανταζοπούλου

Mεγάλωσα πιστεύοντας στα φαντάσματα. Είμαι εντελώς σίγουρη πχ πως ο πατέρας μου βρίσκεται καθισμένος στον ώμο μου και με μαγικό ραβδί κατευθύνει τη ζωή μου. Ενα άλλο αγαπημένο μου πρόσωπο ο παππούς μου που με πηγαινε κάθε μέρα βόλτα στο Ζάππειο, μου διηγόταν φανταστικές ιστορίες και μου τραγουδούσε μαντινάδες, είναι άλλο ένα μαγικό πρόσωπο που κατευθύνει τις ζωές μας.

Νομίζω θα ήταν πολύ υπερήφανοι για τη μητέρα μου – η Υακίνθη επάνω με τον πατέρα της Αλέκο Καραβίτη- που λίγους μήνες πριν κλείσει τα 76 της χρόνια μάγεψε τον κόσμο του Βασίλη Ζούλια με δύο βόλτες πάνω στην παραρέλα, έμφυτη  ευγένεια και αριστοκρατικότητα που δεν έχει να κάνει με την καταγωγή. Είμαι πραγματικά τυχερή που έχω τέτοια μητέρα και που μεγάλωσα με αγάπη και έμπνευση από ξεχωριστούς ανθρώπους.

Πρέπει να περάσουν χρόνια για να εκτιμήσεις τα βασικά και μία συμβουλή ως κόρη, ποτέ μα ποτέ μην εγκαταλείπετε τους γονείς σας. Να τους κρατάτε νέους και να μην τους αφήνετε να μαραζώνουν και να “λουφάζουν” με τη δικαιολογία των χρόνων που πέρασαν..Να μεγαλώνουν αλλά να μη γερνάνε..

Πρωτοστάτης σε όλα αυτά ο αγαπημένος μου θείος Γιώργος Καραβίτης – κάτω τότε και τώρα- που αποθέωσε και καμάρωσε τη μικρή του αδελφή προχθές ..

Ο Αλεξ , που πήρε το όνομά του από τον αγαπημένο μου παππού καταχειροκρότησε τη γιαγιά του.

Το γλυκύτατο Ιndian Kitchen, είναι από τα αγαπημένα της γειτονιάς μου στην Απόλλωνος, το μαγικό  δρομάκι που έχει τα πάντα και ενώνει κάπως την Αδριανού με την Ερμού. Δεν είναι τύπου φολκλόρ αλλά έχει καλό ινδικό φαγητό και ευτυχώς πολύ καυτερά πιάτα – τα αντέχω μέχρι να βγάλω άφτρες!Tandoor, vindaloo, mandras και ωραία γλυκά με σαντιγί κατασπαράξαμε την Κατερίνα Ζαρίφη, το Γιάννη της και το γείτονά μου υπερκούκλο Δημήτρη Αλεξάνδρου.

Οταν τρως με το Δημήτρη και μιλάει για γυμναστικές δεν αισθάνεσαι και τέλεια αλλά τον απασχολήσαμε με άκρως τηλεοπτικό γκόσιπ και ιστορίες από τα παλιά. Κλάψαμε στα γέλια με πολλά και διάφορα και πραγματικά είναι μεγάλη η χαρά μας που φέτος περνάμε καλά στην πλανεύτρα τηλεόραση. Θέλω να κάνω συνέντευξη της Κατερίνας με πλάνα να ξεγεννάει σκυλάκια. Μετά το δείπνο η Κατερίνα μου υποσχέθηκε να μου στείλει κούτες από το αδυνατιστικό χάπι που διαφημίζει! Κάθε πρωί που την ακούω με το Ζησάκη στο Ρυθμό της κάνω παραγγελιά το “Σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε”.

Ακουγα καιρό για τη Μπόμπενα στην Καισαριανή αλλά δεν είμαι και εύκολη στο να περιφέρομαι για να φάω εκτός γειτονιάς μου. Ετυχε “κουτί” εφόσον κατέβαινα από το Μέγκα και ήταν εκεί ο Γιώργος Μπαλτάς για ένα μίνι γενέθλιο lunch. Ο ιδιοκτήτης, Δημήτρης Ταϊρίδης (που είναι και πολύ καλός φίλος του “Ζοτς” και τον επισκέπτεται συχνά και στην Κωνσταντινούπολη ενώ όταν ο Ομπράντοβιτς έρχεται στην Αθήνα τρώει στη Μπόμπενα ευλαβικά)  μας ετοίμασε βασιλική υποδοχή και φαγητά.

Ξεκίνησε με κάτι στρείδια με αυγοτάραχο και αχινοσαλάτα, όστρακα, χόρτα, σαλάτες με σολωμό, καραβίδες και στο τέλος ένα μπουγιουρντί γιουβετσάκι με όλα τα ντελικατέσεν μέσα μέχρι να παραμιλήσουμε. Δεν περιγράφονται και δεν αντέχω “πεντανόστιμες” λεζάντες.

Στο τέλος μας αποτελείωσε με ένα γαλακτομπούρεκο και παστέλια με τριαντάφυλλο για τα οποία γράφεις τραγούδι – α ναι και ντοματάκι γλυκό του κουταλιού.

Η στιγμή που έκοβε το αυγοτάραχο με τη στολή του σεφ ήταν για ντοκιμαντέρ.

Η Μπόμπενα παίζει να είναι στο τοπ 3 των επικότερων ψαροεστιατορίων..Και λέω 3 για να μην είμαι υπερβολική γιατί μπαίνει άνετα και στο νούμερο 1. Στην παρέα μας ο Βασίλης Πιτσινής, μάγος γιατρός που αποκαθιστά στήθη μετά από καρκίνο όπως κανένας άλλος στο Cambridge Breast Clinic που στεγάζεται στο Mediterraneo Hospital -θα μιλήσουμε εκτενέστερα γι αυτό το ενδιαφέρον θέμα σε λίγες ημέρες εδώ στο Cosmopoliti και η Σταματίνα Ξύγκου. Τι να πω για τη Μπόμπενα, τραγούδια δε γράφω για γεύσεις και ότι μπόρεσε να απαθανατίσει το Samsung Galaxy S5 το απαθανάτισε!

Κύρα Μπόμπενα, ο Γιώργος σου πού πάει?!

Αναξαγόρα 46, Καισαριανή!

Πώς είναι να βρίσκεσαι στην πιο πολυσυζητημένη εκπομπή κάθε πρωί, βαμμένη, ντυμένη και ελαφρά πρησμένη λόγω περαστικών προσωπικών πιέσεων; Να  αλλάζεις σελίδα από το μεσημέρι και μετά κάνοντας μία νορμάλ ζωή μακρυά από τις φωνές των τζιχάντ κιτρινιστών..Να έχεις ένα παιδί εδώ που δε σε αφήνει ρούπι και ένα παιδί αλλού που σε χρειάζεται.. βροχή λογαριασμών από παντού, συν 4 σκυλιά που χλιμιντρίζουν πάνω σου. Και άλλα πολλά που τραβάνε οι περισσότερες γυναίκες χωρίς να παραπονιούνται. Εγώ όχι μόνο δεν παραπονιέμαι αλλά ξυπνάω με κέφι κάθε πρωί – πράγμα που δεν το περίμενα – γιατί χαίρομαι πολύ που συνεργάζομαι με όλους αυτούς τους πραγματικά ευγενικούς και καλούς ανθρώπους. Το μόνο μου άγχος είναι όταν μου δίνουν να πασάρω τη “Δικαίωση” – γενικά ακόμα ντρέπομαι να “πασάρω” θέματα αλλά κάποια στιγμή θα το συνηθίσω! To πρωί ακούω Ζαρίφη-Ζησάκη και μαθαίνω λαϊκά άσματα και να πω πόσο μου λείπει ο Μάκης Πουνέντης από το ραδιόφωνο -ευτυχώς τον βλέπω στην τηλεόραση αλλά ραδιόφωνο χωρίς Μάκη δεν γίνεται!

Ολη μέρα πίνω ένα βότανο, την αγαπημένη τσιτσιφούγκα που έφερα από το Πήλιο και μπαλανσάρει το ζεν μου και με το που γυρνάω σπίτι τρώω σαν γλάρος ότι βρω μπροστά μου. Το βράδυ νωρίς τουρ στα wine bars της περιοχής. Ακόμα πειθαρχία μηδέν στη διατροφή αλλά η γυμναστική-γυμναστική, ευλαβικά. Αυτές τις απειθαρχίες τις κάνω συχνά στη ζωή μου, κάνω πάνω κάτω και μου αφήνω χώρο να αναπνεύσω. Σε λίγες ώρες πετάω για να γιορτάσω τα 22 χρόνια του μεγάλου μου γιου του Νίκου. Είναι όντως απίστευτο το πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια και γι αυτό και τον Άλεξ τον παρατηρώ κάθε μέρα και καταγράφω ότι κάνει γιατί ξέρω πόσο γρήγορα περνάει αυτή η υπέροχη ηλικία μέχρι τα 8-9.. Μάνες γενικά, κουράγιο!